Le Petit Chaperon Rouge 

شنل قرمزی کوچولو

Le Petit Chaperon Rouge 

 
Il était une fois, au milieu d'une forêt 
épaisse, une petite maison où habitait 
une jolie petite fille nommée Petit 
Chaperon Rouge. Un jour ensoleillé, 
sa maman l'appela dans la cuisine de 
leur petite maison. 

"Mère-grand est malade", dit-elle. 
"Apporte-lui ce panier de gâteaux, 
mais sois très prudente! Reste sur le 
chemin a travers la forêt et ne t'arrête 
pas! Si tu marches rapidement, il ne 
t'arrivera aucun mal." 

"Ne t'inquiète pas", dit-elle, "je 
courrai jusque chez Grand'mère sans 
m'arrêter." Petit Chaperon Rouge 
embrassa sa maman et s'en alla. La 
petite fille commença son long voyage a travers la forêt. 

 
...Mais elle oublia vite les sages paroles de sa mère. 

Elle vit un massif de fraises sous un arbre. "Quelles jolies fraises!" exclama-t-elle, 
déposant son panier sur le sol. "Elles sont si chouettes, et mûres, et si grosses! Delicieux! 
Je vais peut-être juste en prendre une de plus..." Soudain, Petit Chaperon Rouge se 
souvint de sa maman, de sa promesse, de sa grand'mère et du panier... Elle se dépêcha 
de retourner vers le chemin. 
 
La forêt devint de plus en plus dense. Un papillon jaune vola vers elle à travers les 
arbres. "Oh, comme il est beau!" esclama-t-elle, et elle suivit le papillon à travers les 
arbres. "Je t'attrapperai!" 

Puis, elle vit quelques grandes marguerites dans l'herbe. "Oh, comme elles sont belles!" 
exclama-t-elle, "Grand'mère va les adorer!", et elle cueillit une grande botte de fleurs. 
 
Au même instant, deux yeux menaçants la regardaient de derrière un arbre. Un bruit 
étrange dans la forêt fit bondir de frayeur Petit Chaperon Rouge, et son coeur se mit a 
battre. "Je dois trouver le chemin et m'enfuir d'ici! Rapidement!" 

Petit Chaperon Rouge courut et courut, et retrouva enfin le chemin. Mais alors qu'elle 
commençait a se relaxer, elle entendit un autre bruit étrange derrière elle... 

... Une très grosse voix lui dit: "Bonjour, petite fille... Pourquoi marches-tu dans la forêt 
toute seule? Où vas-tu?" 

"J'apporte quelques gâteaux à ma grand'mere. Elle vit au bout de ce chemin," dit Petit 
Chaperon Rouge avec une toute petite voix. 

"Est-ce que ta grand mère vit seule?" demanda le loup (car c'était le grand méchant 
loup, à qui elle parlait). 

"Oh oui", répondit-elle. "Et elle n'ouvre jamais la porte aux étrangers!" 

"Tu as une grand'mère très maline," répondit le loup. "Bien, c'était très chouette de te 
parler. Peut-être nous rencontrerons-nous encore!" 

Le loup s'en alla, pensant: "Hmm, je vais d'abord manger la grand'mère, et j'attendrai 
que la petite fille arrive!" 
 
Le loup arriva au bout du chemin où se tenait la petite maison. Toc! Toc! Le loup 
frappa à la porte. 

"Qui est là?" appela Grand'Mère depuis son lit. 

"C'est moi, Petit Chaperon Rouge. Je t'ai apporté des gâteaux parce que tu es malade," 
répondit le loup, essayant de cacher au mieux sa grosse voix de loup. 

"Oh, c'est merveilleux!" dit Grand'Mère. Elle ne remarqua rien d'étrange. "Entre!" 

Pauvre Grand'Mère! En moins de deux secondes, le loup avait bondi à travers la 
chambre et avalé la vieille dame. Gloup! Puis, le loup enfila la robe et le chapeau de 
Grand'Mère et se glissa dans le lit. 
 
Bientôt, Petit Chaperon Rouge frappa à la porte. "Grand'mère, c'est moi. Puis-je 
entrer?" 

Le loup essaya d'imiter la petite voix de Grand'Mère et répondit: "Bonjour ma chérie! 
Entre!" 

"Que tu as une grosse voix, Grand'Mère!" dit la petite fille, en surprise. 
"C'est pour mieux te saluer , ma chérie," dit le loup. 

"Et que tu as de grands yeux, Grand'Mère..." 
"C'est pour mieux te voir, ma chérie!" 

"Et que tu as de grandes mains!" exclama Petit Chaperon Rouge, s'approchant du lit. 
"C'est pour mieux t'embrasser, ma chérie!" dit le loup. 

"... And what a big mouth you have," murmered the little girl in a feeble voice. 
"C'est pour mieux te MANGER!" grogna le loup, et il sauta hors du lit et l'avala à son 
tour. Puis, l'estomac plein, il s'endormit. 
 
A ce moment, un chasseur sortit de la forêt. Il vit la maison et décida de s'arrêter et de 
demander un verre d'eau. Il cherchait un grand loup qui terrorisait le village. Le 
chasseur entendit un sifflement étrange a l'intérieur de la maison. Il regarda à travers la 
fenêtre et vit le grand loup, ronflant sur le lit de Grand'Mère. 

"Le loup! Il ne m'échappera pas cette fois!" cria le chasseur. 
 
Le chasseur ouvrit l'estomac du loup et, à sa surprise, sortirent Grand'Mère et Petit 
Chaperon Rouge, saines et sauves. 

"Oh, merci", dit la vieille dame. 

"Rentrer a la maison est sûr, maintenant," dit le chasseur à Petit Chaperon Rouge. "Le 
grand méchant loup est mort, il n'y a plus aucun danger sur le chemin." 
La maman de Petit Chaperon Rouge arriva à la maison de Grand'Mère alors que le 
soleil se couchait. Elle s'était beaucoup inquiêtée lorsque sa fille n'était pas rentrée à la 
maison. Quand elle vit Petit Chaperon Rouge, elle explosa en larmes de joie. "Oh, tu es 
sauve!" 

Apres avoir remercié le chasseur a nouveau, Petit Chaperon Rouge et sa mère 
rentrèrent à la maison à travers la forêt. 

Alors qu'elles marchaient rapidement sous les arbres, la petite fille dit à sa mère: "Nous 
devons toujours rester sur le chemin et ne jamais s'arrêter. Si nous faisons ça, nous 
resterons sauves!" 

شنل قرمزی کوچولو

روزی روزگاری، در وسط یک جنگل انبوه، یک خانه کوچکی بود که در آن یک دختر کوچولو به نام شنل قرمزی کوچولو زندگی می کرد. یک روز آفتابی مادرش او را به آشپزخانه کوچیکشان صدا زد.

 او گفت: "مادربزرگ بیمار است، این سبد از کیک را برایش ببر، اما بسیار مراقب باش! از مسیر جنگل برو و متوقف نشو. اگر به سرعت راه بروی، هیچ آسیبی به تو نمی رسد." او گفت: "نگران نباش، من تا خونه مادر بزرگ بدون توقف می دوم." شنل قرمزی کوچولو مادرش را بوسید و رفت. دختر کوچک سفر طولانی خود را از طریق جنگل شروع کرد. ... اما او به زودی حرف های عاقلانه مادرش را فراموش کرد.
او توت فرنگی های عظیمی زیر درختی دید. او با خوشحالی گفت:"چه توت فرنگی های دوست داشتنی! 
 سبد خود را بر روی زمین گذاشت. "آنها خیلی مطبوع و رسیده، و خیلی بزرگ هستند! خوشمزه است!
من فقط یکم بیشتر میخوام ... "ناگهان، شنل قرمزی کوچولو به یاد مادرش و وعده اش، به یاد مادربزرگش و سبد افتاد.... او با عجله به مسیرش برگشت. جنگل متراکم تر شد.پروانه زرد از میان درختان به سمت او پرواز کرد. "آه، چه زیبا است!" از میان درختان به دنبال پروانه رفت. "می گیرمت!"
سپس او چندتا بابونه بزرگ روی چمن دید. او بانگ زد:"آه، چه زیبا!"مادر بزرگ آنها را خیلی دوست دارد"، و یک دسته گل بزرگ چید.

در همان زمان، دو چشم تهدیدآمیز از پشت درختی او را نگاه می کرد. سر و صدای عجیبی در جنگل باعث شد شنل قرمزی از ترس از جای خود بپرد و قلبش بیرون بزند. "من باید راه را پیدا کنم و از اینجا سریع فرار کنم!"
شنل قرمزی.دوید و دوید و درنهایت راه را پیدا کرد. اما در حالی که او شروع به استراحت می کرد، یک صدای عجیب دیگری پشت سرخود شنید ...

...صدای خیلی بلند گفت: "سلام، دختر کوچولو ... چرا تنهایی در جنگل پیاده روی می کنی؟ کجا می روی؟ "

 شنل قرمزی با صدای آرامی گفت:" چندتا کیک برای مادر بزرگم آوردم. او در انتهای این مسیر زندگی می کند". گرگ پرسید: "آیا مادر بزرگت به تنهایی زندگی می کند؟"(چون این گرگ بدجنس است).

 او پاسخ داد:" اوه، بله:". "و او درب را هرگز برای غریبه ها باز نمی کند!"

گرگ پاسخ داد:"تو مادر بزرگ بسیار باهوشی داری، خوب، خیلی خوب بود که با تو صحبت کردم. شاید ما دوباره همدیگر را ببینیم! "
گرگ درحالی که تو فکر بود، رفت. "ام م م، اول مادر بزرگ را می خورم و منتظر آمدن دختر می شوم."

گرگ به انتهای جاده ایی که یک خانه ی کوچکی قرار دارد، رسید.گرگ دب را زد. تیک تیک

مادربزرگ از بستر خود پرسید:"کیه؟"

"گرگ درحالی که تلاش می کرد صدای کلفت خود را پنهان کند، جو اب داد:"منم، شنل قرمزی.  برات چندتا کیک آوردم چون بیماری."
 مادر بزرگ گفت:" اوه، فوق العاده است." او هیچ چیز عجیبی متوجه نشد."بیا!"
مادر بزرگ بیچاره!  در کمتر از دو ثانیه، گرگ به وسط اتاق پرید و زن پیر را بلعید.! سپس، گرگ لباس و کلاه مادربزرگ را پوشید و در تخت دراز کشید.

به زودی،شنل قرمزی درب را زد. "مادر بزرگ، منم ، می تونم بیام داخل ؟ "
گرگ سعی کرد صدای ضعیف مادربزرگ را تقلید کند و گفت: "سلام عزیزم! بیا! "
دخترک با تعجب گفت:"چه صدای کلفتی داری، مادربزرگ؟"
گرگ گفت:" برای اینکه بهتر بهت خوش آمد بگویم، عزیز من،".

دخترک با نزدیک شدن به تخت گفت: "و چه چشمان درشتی داری، مادر بزرگ ..."
گرگ گفت:" برای اینکه بهترببینمت، عزیز من!"

دخترک گفت: "و چه دستای بزرگی داری!" 
گرگ گفت:"برای اینکه بهتر است در آغوشت بگیرم، عزیزم!" 

دختر کوچک با یک صدای ضعیف و ناتوان گفت:"... و چه دهان بزرگی داری،" 
گرگ  خرخر کرد:"برای اینکه بهتر تو را بخورم". از تخت بیرون پرید و او را به نوبه خود بلعید. سپس، با معده پر، خوابش برد.

در این زمان، یک شکارچی از جنگل آمد خانه را دید و تصمیم گرفت متوقف شه و یک لیوان آب بخواهد. او به دنبال یک گرگ بزرگی بود که باعث وحشت روستا شده بود. شکارچی صدای خش خش عجیب و غریبی در داخل خانه شنید. از پنجره نگاه کرد و دید که گرگ بزرگ، در بستر مادر بزرگ خروپف می کند.

شکارچی فریاد زد:"گرگ، این بار نمی توانی از دستم فرار کنی".

شکارچی معده گرگ را شکافت و، در کمال تعجب، مادربزرگ و شنل قرمزی، صحیح وسالم بیرون آمدند. 
"زن پیر گفت:"اوه، متشکرم".
شکارچی به شنل قرمزی گفت:"حالا،برگشت به خانه امن است"."گرگ بدجنس مرده،هیچ خطری در راه وجود ندارد." مادر شنل قرمزی به خانه ی مادربزرگ رسید، درحالی که خورشید غروب می کرد. او بسیار نگران بود که دخترش به خانه بازنگشته است. وقتی شنل قرمزی کوچولو را دید، با اشک شادی گفت:"اوه، تو سالمی؟"

پس از تشکر از شکارچی دوباره، شنل قرمزی کوچولو و مادرش از طریق جنگل به خانه بازگشتند. 
درحالی که به سرعت از زیر درختان می گذشتند،، دختر کوچولو به مادر خود گفت: "ما باید همیشه در مسیر باقی بمانیم و هرگز متوقف نشویم. اگر ما این کاررا انجام دهیم، همیشه سالم می مانیم."

این ترجمه را نقد کنید